زباله‌سوزی تحت خلاء (پیرولیز)

پیرولیز به طور کلی گرم شدن ماده در بالای نقطه تجزیه آن در غیاب اکسیژن است. این منجر به شکستن پیوندهای شیمیایی و تشکیل مولکول های کوچک می شود. مواد به دلیل کمبود اکسیژن در فرآیند پیرولیز نمی‌سوزند. دمای پیرولیز از متوسط (300-800 درجه سانتیگراد) تا دمای بالا (800-1300 درجه سانتیگراد) متغیر است.

فناوری پیرولیز

در این فناوری ضایعات مختلف به انرژی در سه فرم جامد (زغال چوب، بیوچار)- مایع و گازهای غیرقابل تراکم (H2، CH4، CO، CO2 و N) تبدیل می شوند.

کاربردهای خروجی پیرولیز

• نفت کوره می تواند به عنوان منبع سوخت جایگزین برای صنایع تجدید پذیر باشد.

• بایوچار می تواند برای ساخت و ساز جاده، به عنوان یک عامل تقویت کننده یا مواد رنگ آمیزی، افزایش حاصلخیزی خاک و ظرفیت نگهداری آب (اصلاح خاک)، سوخت جامد، بهبود بهره وری کلی کشاورزی، خوراک حیوانات یا به عنوان یک جایگزین طبیعی برای کربن فعال استفاده شود.

• گاز عملکرد خودپایدار نیروگاه را تضمین می کند یا می تواند برای تولید برق استفاده شود.

زیست توده و پسماند حدود 10٪ از کل ذخیره ی انرژی اولیه در جهان را تشکیل می دهد. این مواد اولیه اهمیت خود را به عنوان منبع تجدید پذیر نه تنها برای پتانسیل تولید حرارت و نیرو، بلکه همچنین توانایی تبدیل شدن آنها به اشکال سوختی همه کاره یا مواد شیمیایی کالای مصرفی را افزایش داده اند.
از اهداف اصلی این است که زیست توده تا 2030 به مهمترین منبع تجدیدپذیر تبدیل شود و زیست توده برای60٪ کاربرد انرژی های تجدید پذیر جهانی محاسبه شود و بخشهای استفاده نهایی را در اختیار داشته باشد. این هدف 20٪ از ذخیره ی انرژی اولیه جهانی را نشان می دهد و سهم فعلی آن را دو برابر می کند. سوخت های زیستی می توانند در حمل و نقل سوخت موجود ادغام شده و از زیرساخت ها به صورت مستقل یا مخلوط با سوخت های پایه نفتی استفاده کنند. این وجود ، به دلیل فقدان تجربه صنعتی در مقیاس بالای صنعتی ، فقدان سیاست های حمایتی ، موانع بازار و سرمایه گذاری محدود در فعالیت های تحقیق و توسعه ، هنوز هم چالش های متعددی به ویژه در کشورهای در حال توسعه و اقتصادهای در حال ظهور روبرو است. پیرولیز ، تجزیه حرارتی مواد آلی در غیاب اکسیژن ، یک فناوری امیدوار کننده برای تبدیل زیست توده و مواد زائد به محصولات انرژی زا است. هزاران سال است که برای تولید زغال چوب بکار می رود، بیشتر توجهات اخیر به توانایی پیرولیز در تولید سوخت های مایع و / یا محصولات با ارزش افزوده از زیست توده و مواد زائد متمرکز شده است.